خانه ما در دشت زغال اخته است

مدتی است که از بثل ننوشته ام .خودم بیشتر دوست دارم از آلاسکا بنویسم تا دیگر ایالت ها اما وقتی مسافرت می روم حیفم می آید که برایتان عکس نیاورم . یادتان هست که گفته بودم میوه آلاسکا ، " بلو بری " که به فارسی زغال اخته ترجمه شده ، است ؟ این هم عکس آن . جلوی خانه ما دشت بزرگی است که پر از بوته های زغال اخته است . البته من که خوردم مزه زغال اخته ایران را نمی داد و رنگش هم به سورمه ای می زنه . فکر کنم که دقیقا زغال اخته نیست ولی چون در دیکشنری زغال اخته ترجمه شده من هم آن را استفاده می کنم . مزه اش ترش و شیرین است . آبدار بودنش مثل آلبالو است و ترش بودنش مثل زغال اخته . در فروشگاه ها از این میوه ها هم می فروشند ولی به اندازه گیلاس است و معلوم میشه که آنها میوه های صد در صد طبیعی نیستند . طبیعی اش همینه که ما داریم !!! به هر حال هر روز من از جلوی خانه امان از این میوه ها می چینم و داخل یخچال می گذارم و خب خنک که شد با قاشق می خورم . خیلی خوشمزه است . البته الان فصل پشه های دیگر آلاسکا هم است . پشه های فوق العاده ریزی که به پوست می چسبه و نیش می زنه . این پشه ها حتی از توری پنجره ها هم عبور می کنند. بیشتر هم در اطراف زغال اخته ها هستند . به خاطر همین چیدن زغال اخته ها خیلی راحت نیست . من لباس مخصوص پشه می پوشم و چون تاندارا یا دشتی که زغال اخته ها هستند زمینی است بسیار نرم، چکمه های پلاستیکی ام ( چکمه های کفش ملی خودمان ) را هم می پوشم . راستی می دانستید که منطقه خانه ما به نام زغال اخته معروفه ؟