تهران-1

کوههای انکریج همیشه من را یاد تهران می اندازه. این عکس از تهران را بیشتر برای دوستان امریکایی ام گذاشته ام که ببینند تهران چه شکلی است. خوشبختانه اکثر امریکایی هایی که با آنها رفت و آمد دارم، نسبت به کشورهای خاورمیانه و از جمله ایران، نگرش بدبینانه ندارند. منظورم، نگاه سیاسی نیست. بلکه نگاه فرهنگی به این کشورها و از جمله ایران است. اما با چند امریکایی هم مواجه شده ام که فکر می کنند ایران ،یک بیابان است و مردمش با شتر این طرف و آن طرف می روند. گرچه به نظر من بیابان هم زیبایی خاص خودش را داره اما وقتی آنها این طور می گفتند خیلی بهم بر می خورد. یکی از این افراد، همیشه راجع به ایران خیلی سوال می پرسید و حتی محض نمونه یک سوالش هم بی طرفانه نبود. وقتی بهش می گفتم که ایران از نظر شلوغی و ساختمان های بلند و ترافیک ،یک جایی مثل نیویورک است، یک جور مسخره آمیز نگاهم می کرد. این عکس را به همراه عکس های دیگری از پارک های تهران و ... دیروز بهش نشان دادم. چشم هاش چهار تا شد! یکی از دوستانم که اسکیمو است ، جز بثل و دهاتی که در آنجا بزرگ شده، هیج جای دیگری را ندیده است. حتی به انکریج هم سفر نکرده است. وقتی برایش از کوههای تهران حرف می زدم و می گفتم که مثل انکریج است ، بهم گفت که هیچ تصویری از انکریج و یا شهر ندارد. این عکس را با عکس های دیگری که از انکریج داشتم ، بهش نشان دادم و خیلی خوشش اومد. همان قدر که " رو کم کنی" بهم مزه داد این هم بهم مزه داد