شکار در زندگی اسکیموها

شکار حیوانات و صید ماهی دو منبع اصلی امرار معاش اسکیموها بوده و هست. در گذشته ، اسکیموها برای شکار حیوانات از رسوم خاصی تبعیت می کردند که از اعتقاد آنها به وجود ارواح درطبیعت و حیوانات نشات می گرفت. به خاطر همین ، در میان هر اجتماع از خانواده های اسکیمو ، زن یا مردی وجود داشت که دارای قدرت برقراری ارتباط با ارواح و درخواست مهیا ساختن امکان شکار بود.علاوه بر این هر گروه از اسکیموها رسوم خاصی را در شکار حیوانات انجام می دادند. به عنوان مثال، اسکیموهای آلاسکا از بردن نام حیوانی که قصد شکارش را داشتند، پرهیز می کردند. آنان معتقد بودند که اگر اسم حیوان را بگویند، روح حیوان از قصد آنان باخبر شده و اجازه نخواهد داد که شکار شود. آنان همچنین حیوان شکار شده را به مدت یک روز بیرون از خانه نگه می داشتند تا روح از حیوان جدا شود. همچنین استخوان های حیوان شکار شده را سوزانده و برای رفع رنجش روح حیوان کلماتی را به زبان بومی بیان می کردند. شکار خرس قطبی مهم ترین شکار اسکیموها بوده و البته هر کسی حق انجام این کار را نداشته است. معمولا بزرگان گروه این کار را می کردند