Feb 14, 2005

لباس مخصوص اطلاعاتی ها

در آمریکا چیزهایی می بینی که خشکت می زنه . هفته قبل در نیویورک تجمعی مقابل ساختمان شهرداری برپا شده بود . حدود 3 هزار نفر از افراد بی خانمان در نیویورک گرد هم آمده بودند تا نسبت به نداشتن محلی برای اسکان و زندگی اعتراض کنند و از دولت بخواهند که این حق آنها را تامین کند. آنها که از هر گروه سنی در میانشان دیده می شد ، پلاکاردهایی داشتند که شعار " ما خانه می خواهیم " بر روی آنها نوشته شده بود. تعداد بسیاری از آنها هم کودک و نوجوان بودند . پلیس های ضد شورش هم به تعداد خیلی زیاد در فاصله های خیلی کم از یکدیگر دور تا دور تجمع کنند گان ایستاده بودند . چیزی که من را به حیرت انداخت ، نه برگزاری این تجمع بود و نه اینکه تجمع کنندگان در کمال امنیت شعار می دادند بی آنکه گروه فشاری باشد که درگیری ایجاد کند ، بلکه حضور افراد اطلاعاتی بود که داشتند از تجمع کنند گان عکس و فیلم می گرفتند. دقیقا مثل ایران که در هر تجمعی این افراد حضور دارند و عکس و فیلم می گیرند منتهی با یک تفاوت بسیار اساسی. تفاوت اساسی این بود که در این تجمع تمام ماموران اطلاعاتی که مشغول فیلمبرداری بودند ، لباس های مخصوصی پوشیده بودند که به مردم به طور شفاف بگویند که ما اعضای دستگاه اطلاعاتی هستیم که داریم فیلم می گیریم و مجوز این کار را داریم. خیلی عجیب است ، نه ؟ آن وقت درایران ، دانشجویان و خبرنگاران و کسانی که در یک تجمع شرکت می کنند، سعی می کنند از روی قیافه تشخیص بدهند که فلانی مامور اطلاعاتی است یانه . سالها قبل که همه ما فکر می کردیم هرکسی ریش و سیبل داره یا تیپش به آدم های مومن می خوره ، اطلاعاتی است . رفته رفته دیدیم تعداد افرادی که ما قیافه هایشان رابه تیپ اطلاعاتی نسبت می دادیم ، کمتر شده و بیشتر دیدیم که در گوشه و کنار تجمعات ، جوانهایی با کاپشن های مد روز و شلوار جین هستند که بیسیم دارند . رفته رفته دیدیم که چه قدر تعداد افرادی که در تجمات صورتشان را می پوشانند ، زیادتر شده . حق هم دارند ، وقتی بدانی که نه فقط یک دستگاه اطلاعاتی بلکه هر نهاد حفاظتی برای خودش مامور می فرسته که فیلمبرداری بکنه ، چه راهی جز پوشاندن صورت با مقوا و دستمال می یابی ؟

3 comments:

Anonymous said...

يادش بخير دادگاه زهرا كاظمي. يادته از اون يارو اطلاعاتي ِ كه رديف پشت ما نشسته بود ،‌ چي پرسيدم؟!

Anonymous said...

سلام خانم ديداري
وبلاگ ساده و زيبايي داري، تبريک.
من از خواننده هاي مقالات شما در شرق بودم، حيف براي ما که رفتي و خوشا به حال خودت.
خيلي دوست دارم گزارشات واقع بينانه اي به دور از تبليغات از محيط اجتماعي و روانشناختي مردم غرب عالم برامون بنويسي. به همسر و دوستانت در آن محيط سرد سلام گرم ما را برسون.

Anonymous said...

salam
baba kheili bahale, ye irani dar alaska, man va hamsaram ham vancouver hastim, hamishe delam mikhas bedoonam oonja ham irani hast ya na ke didam hast, mishe begin oonja daghighan chejoori ast? man va hamsaram khoshhal mishim ba shoma tamas telphoni dashte bashim.
arashseyedi@hotmail.com
take care
arash